مادر صبریه کفاشیان(مادر عبدالهی)، مادر جان باخته بهزاد عبداللهی، سه‌شنبه ۸ تیر ۱۴۰۰در منزل‌اش در شهرکرند در استان کرمانشاه درگذشت.مادر صبریه زنی صبور و مقاوم و از مادران دادخواه خاوران بود. جمهوری اسلامی فرزندش بهزاد عبداللهی را در تابستان ۱۳۶۷ اعدام کرد و او را در نهان و پنهان در یکی از گورهای جمعی در خاوران به خاک سپرد. مادر صبریه سال‌ها از کرند به تهران سفر می‌کرد و به خاوران می‌رفت.
همسر مادر صبریه اوایل پائیز ۱۳٥۸ در اثر تصادف درگذشت و بهروز، یکی از پسران مادر نیز در چهلمین روز پدر در گذشت. بهروز روزی در سال ۱۳۵۸ در حال پخش نشریه کار بود که سه مامور او را دستگیر می‌کنند و بعد از نابود کردن نشریه‌های‌اش، او را به درون رودخانه ای که آب بسیار سردی داشت، می‌اندازند. او خود را به سختی از رودخانه بیرون می‌کشد، اما بعد از چند روز در اثر ابتلا به یرقان جان می‌سپارد.
یوسف پسر دیگر مادر صبریه، سابقه‌ی دستگیری و زندانی شدن در سال ۱۳۶۰ را همراه با برادر دیگرش علی اشرف داشت. پس از اتفاقاتی که برای خانواده‌اش روی داد، بسیاری از افراد خانواده در به در و فراری و دستگیر شده بودند. یوسف نیز مخفی و در رنج و فراوان بود. این همه مصادف شده بود با حمله‌ی مجاهدین به کرند و اسلام آباد غرب در اوائل مرداد ماه ۱۳۶۷. یوسف هنگام بازگشت مجاهدین به عراق در مسیر عقب نشینی‌شان، از بیم دستگیری، همراه آنان به عراق رفت تا از ایران خارج شود، بدون این که کوچکترین پیوندی یا علاقه‌ای میان عقاید او با سازمان مجاهدین وجود داشته باشد. بعد‌ها جسد یوسف در سال ۱۳۷۰ در کوهستان‌های مناطق مرزی ی همجوار با استان کرمانشاه، پیدا شد. معمّای مرگ وی نیز تا کنون برای خانواده اش روشن نشده است.
بهزاد عبدالهی
بهزاد عبدالهی زاده کرند بود. او در شهریور ۱۳۶۵ به خاطر وابستگی به فدائیان اکثریت در بلواز کشاورز تهران دستگیر شد. بهزاد را جمهوری اسلامی در تابستان ۱۳۶۷ در زندان گوهردشت حلق آویز کرد و او را در نهان پنهان در یکی از گورهای جمعی در خاوران به خاک سپرد.