روز پنجشنبه ده دسامبر ٢٠٠٩ همزمان با روز جهانی حقوق بشر آکسیونی به نام «روز جهانی نه به جمهوری اسلامی» با شرکت بیش از ۷٠٠ نفر از نقاط مختلف اروپا در هلند برگزار گردید. هدف برگزار کنندگان این بود که با این حرکت سمبلیک، همزمان با روز جهانی حقوق بشر، نشان دهند که با توجه به اعتراضات اخیر در ایران و حوادث پیرامون آن، دستیابی به پایه ای ترین مصادیق حقوق بشر در ایران با وجود جمهوری اسلامی امکان پذیر نیست. این هدف در انتخاب محل (از مقابل پارلمان هلند و حرکت تا مقابل دادگاه لاهه)، بیانیه ها و شعارها کاملاً مشخص بود. خواسته های کلی این آکسیون عبارت بود از: مبارزه برای آزادی بدون قید و شرط کلیه‌ی زندانیان سیاسی، تلاش برای اعاده حقوق کارگران، زنان، دانشجویان و دانش آموزان و دیگر اقشار مردم و پشتیبانی از مبارزاتشان، تلاش برای ایجاد کمیسیون حقیقت یاب جهت بررسی وضعیت زندانیان، قتل‌ها، اعدام‌ها و ترورهای رژیم در داخل و خارج از کشور و پیگیری و مجازات عاملین و آمرین آن، تلاش برای اعزام هیئت و یا هیئت‌های بین‌المللی (به کمک وکلا و حقوق دانان بدون مرز، شخصیت‌های فرهنگی-سیاسی) به منظور بررسی جنایات جمهوری اسلامی و وضعیت حقوق بشر در ایران؛ حذف مجازات اعدام از قوانین جزایی کشور، از بین رفتن شکنجه و کلیه مجازات‌های غیرانسانی، برچیدن کلیه‌ی نهادهای سرکوب رژیم، رعایت و احترام به اصل برابرحقوقی: زنان با مردان، ملیت‌ها، عقیدتی، فرهنگی و شهروندی، جدایی دین از دولت، آزادی‌های بدون قید و شرط سیاسی، از جمله: آزادی اندیشه و بیان، اجتماعات و تظاهرات، تشکل، تجمع، احزاب و مطبوعات.
اما در این روز و همزمان با این آکسیون حرکت دیگری نیز آغاز گریده بود و آنهم اعلام و شروع به کار رسمی «کارزار تدارک دادگاه بین المللی برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی در زندانهای ایران» بود، کارزاری که مدت زیادی بود بسیاری از خانواده های جانباخته گان، بخشی از زندانیان سیاسی جان بهدر برده از کشتارهای دهه ١٣۶٠، فعالان سیاسی، فعالان کارگری و دانشجويی، مبارزان برابریخواه حقوق زنان و فعالان عرصه هنر، ادبیات، حقوق کودکان و … از دو سال پیش تا حال در تدارک زمینه های ضروری آن بودند تا رژیم جمهوری اسلامی را به جرم جنایت علیه بشریت در یک دادگاه مردمی بین المللی به محاکمه بکشند. با این هدف “روز جهانی حقوق بشر” را زمان مناسبی برای اعلام عمومی آن و دعوت از دیگران برای شرکت در این حرکت تشخیص دادند. ما نیز به عنوان بخشی از فعالین این کارزار سعی کردیم بهترین روش را برای اعلام این حرکت و فراخوان به شرکت در آن در پیش بگیریم. این در حالی بود که بسیاری از درخواست ها و اهداف آکسیون با بخشی از اهداف این کارزار همخوانی داشت و در کلیت آن جمهوری اسلامی و جنایات آنرا هدف گرفته بود و شرکت کنندگان از این بابت کاملاً روشن بودند ما نیز اعلام شروع این دادگاه سمبلیک را روی باند رول بزرگی نوشتیم و در میان سایر شرکت کنندگان با شعارها و پرچم های مختلف، ما نیز از تدابیرمان برای به محاکمه کشیدن کلیت این نظام گفتیم. بیانیه و فراخوانمان را بطور گسترده پخش کردیم و تا حد توانمان با شرکت کنندگان و فعالین صحبت کردیم. در تمامی موارد ایده ما با استقبال روبرو می شد و اکثر شرکت کنندگان اطلاعات بیشتری از ما می خواستند. شاید با توجه به شرایط اخیر در ایران است که این خواست واقعی تر و دست یافتنی تر هم جلوه می کرد و نه تنها دست یافتنی که بسیاری آنرا ضروری می دانستند. از همه علاقمندان دعوت می کردیم تا با مراجعه به سایت کارزار فعایت های تا کنونی را دنبال کنند و با شرکت در جلسات عمومی کارزار از نیازها و کارهای پیش رو آگاهی پیدا کنند. به هر حال برخورد فعال افراد در اولین روز این اعلام عمومی امید کارزار فعالی را می داد. حتی هنرمندان جوانی که در این آکسیون اجرای برنامه کرده بودند هم استقبال و همراهی خود را اعلام کردند و اینکه حاضرند در جهت اهداف کارزار با ما همکاری کنند.
فعالان کارزار ایران تریبونال در بلژیک
 |  |  |  |
 |  |  |