کارزار تدارک دادگاه بین المللی برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۶٠
رژیم جمهوری اسلامی از ابتدای به دست گرفتن قدرت در ایران، سرکوب مردم و کشتارمخالفان و نیروهای انقلابی و آزادی خواه را در دستور کار، و سیاست محوری حاکمیت خود قرار داد.
جمهوری اسلامی، بیدرنگ پس از انقلاب بهمن، زندانهای سیاسی را بار دیگر بپا کرد و دستگاه سرکوب را چنان گسترد که پاسخ هر صدای مخالف، زندان و شکنجه و مرگ بود. رژیم، کشتار را با حمله به ترکمن صحرا، خوزستان و کردستان آغاز و در سال١٣٦٠، در یورش وسیع به نیروهای سیاسی ده ها هزار تن از فعالین احزاب و سازمانها و گروهها را دستگیر کرد و بسیاری از آنان را پس از شکنجه به قتل رساند. قتل مخالفان رژیم در زندان در سال های نخستین، نقطه آغازینی بود برای کشتارهای بعدی. در تابستان ٦٧ نیز آن دسته از زندانیان سیاسی را که از کشتارهای سال های نخستین جان به در برده بودند قتل عام کرد ، و در پی آن، کشتار را از زندان به سطح عادی جامعه کشید و با ربودن و کشتن نویسندگان و روشنفکران و تداوم عملیات تروریستی در خارج از کشور، ابعاد تازهای از ددمنشی خود را به نمایش گذاشت. اما روند این سیاست تباهی به همینجا خاتمه نیافت و سرکوب زنان، دانشجویان و کارگران پس از آن، چهره مخوف تازهای از یکی از استبدادی ترین حکومتهای جهان کنونی را آشکار ساخت. هم اکنون نیز سرکوب و شکنجه و تجاوز و کشتار در سطح وسیعی از سوی رژیم جمهوری اسلامی در جامعه ما در جریان است و مقاومت و ایستادگی نیز در برابر آن، از سوی مردم در ابعاد میلیونی به چشم میخورد.
در تمام این سالها، خانواده های قربانیان جنایات رژیم، در پیشگاه افکار عمومی آزادیخواه جهان به “دادخواهی” برخاستهاند و خواهان افشای حقایق این جنایتها بوده اند.
در پی چنین خواستی، بخشی از خانواده های قربانیان جنایات جمهوری اسلامی در سی سال گذشته، بر آن هستند، در یک کارزار جهانی، رژیم جمهوری اسلامی را به جرم جنایت علیه بشریت در یک دادگاه مردمی که خود برگزار می کنند به محاکمه بکشند. هدف این کارزار، تشکیل دادگاهی است برای رسیدگی به اعدام های دسته جمعی و گسترده سال های اولیه دهه ۶٠ و بعد از آن، به ویژه قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶٧.
برای پیشبرد این کارزار که خواست اکثریت توده های مردم ایران و به ویژه خانواده های جان باخته گان دهه شصت است، به همبستگی و همکاری همگانی، به ویژه یاری رسانه های جمعی نیاز دارند.
در ده دسامبر ٢٠٠۹، کارزاری که از حدود دوسال و نیم پیش از سوی بخشی از بازماندگان قربانیان رژیم آغاز شده است، رو به مردم و افکار آزادی خواهان جهان اعلام موجودیت کرد.
اسامی و شماره تلفن سخنگویان به دلیل تغییر ساختار تشکیلاتی ایران تریبونال در دور دوم فعالیت هایش بعد از برگزاری مرحله دوم دادگاه، از اوت ٢٠١٣حذف گردید.
ابمام شیرعلی
لیلا قلعه بانی
رخشنده حسین پور
اکرم بیرام وند
داریوش افشار
بهروز پرتو
بابک رحیمی
احمد موسوی
سوسن بهار
ایرج مصداقی
وحید ولی زاده
پیون باشکندی
اردوان زیبرم
زمان مسعودی
پویان دانشیان
حمید کمالی
کارزار تدارک دادگاه بین المللی برای رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۶٠-ایران تریبونال
١۶فروردین ١٣٨٩ برابر با ۵آوریل ۲٠١٠