مادر حاجیه سجودی، مادر قائدی، در ساعات پایانی بعداز ظهر روز ١٠دی ١٣٩٨برابر با ٣١دسامبر ٢٠١٩در تهران با زندگی وداع گفت. مادر قائدی، متولد سال ١٣٠٩ بود و هشتاد‌ونه سال زندگی کرد.
مادر قائدی در یک سال گذشته، به دلیل فشارهای وارده براو در طی سال‌های مبارزه دادخواهانه‌اش، دچار دو سکته قلبی و مغزی شد و برای همیشه خانه‌نشین گردید.
مادر قائدی، از جمله مادرانی بود که از سال ١٣۶٠پای‌اش به خاوران رسید و تا چهل سال بعد نیز، علی‌رغم فشارها و محدودیت‌هایی که حکومت اسلامی برای خانواده‌ها در رابطه با خاوران ایجاد کرد، میان خانه و خاوران در رفت و آمد بود. مادر قائدی، یگانه مادری از مادران خاوران بود که تا یک سال پیش، هنوز قادر به رفتن به خاوران بود.
مادر برای نخستین بار بعد از آنکه فرزند بزرگ‌اش جواد در سال ١٣۵٠در زمان شاه به زندان افتاد، با زندان آشنا شد. اما زندگی مادر در سال ١٣۶٠، زمانی که سه فرزندش، جواد، صادق و مرسده و همسر جواد، منیره هاشمی دستگیر شدند، دستخوش تغییر و دگرگونی زیادی شد و از آن به بعد، درب زندان‌های تهران و کرج، محل رفت و آمد این مادر مبارز و رنجدیده شد. با اعدام دو فرزندش جواد و صادق و عروس‌اش منیره هاشمی، در سال‌های اولیه دهه شصت، مادر قائدی، از جمله مادرانی بود که پای‌شان برای نخستین بار به خاوران رسید.
مادر قائدی، همراه با چندین و چندتن دیگر از مادران خاوران، برای ایران تریبونال ستونی بودند به بلندای کوه دماوند. او همواره یار و همراه و پشتیبان ایران تریبونال بود. پرچم دادخواهی را که مادر قائدی و مادران هم‌مبارزان‌‌‌اش، چهل سال پیش به دست گرفتند، اکنون آنرا مادرانی که عزیزانشان را جمهوری اسلامی در آبان نود‌وهشت به قتل رساند، به دست گرفته‌اند.
بنیاد ایران تریبونال، درگذشت مادر قائدی را به خانواده‌ی محترم قائدی و سجودی، بویژه همراه عزیزمان مرسده قائدی، خانواده‌های خاوران و جنبش دادخواهی ایران تسلیت می‌گوید. یاد مادر قائدی گرامی باد.
بنیاد ایران تریبونال
١٠دی ١٣٩٨برابر با ٣١دسامبر ٢٠١٩