مادر ام البنين (نیره) جلالی مهاجر
مادر ام البنين جلالی مهاجر، مادر بهکیش، ٧ اسفند ١٢٩٩ در مشهد به دنیا آمد و در تاریخ ١٣ دی ١٣٩۴ در منزل شخصی خود در تهران در سن نود و چهار سالگی دیده بر جهان فروبست. پنج فرزند مادر بهکیش؛ زهرا بهکیش، محمود بهکيش، محمد رضا بهکيش، محسن بهکیش و محمدعلی بهکیش و داماد وی، سیامک اسدیان را جمهوری اسلامی در دهه شصت به قتل رساند.
مادر بهکیش به همراه خانواده وهمسرش علی اصغر بهکیش، متولد ١٢٩۴ تهران، به دلیل فشارهایی که نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی به آنان به خاطر فرزندانشان وارد کردند، در زمستان ١٣۶٠ مجبور شدند مشهد را مخفیانه ترک کنند و در کرج ساکن شوند. اما اذیت و آزار و مشکلات مادر بهکیش و همسرش بعد از ترک مشهد نیز به پایان نرسید. با دستگیری فرزندانشان، برای گرفتن خبری از آنها آواره درب زندان ها شدند، اما پاسخی که به آنها داد می شد، جز تحقیر و اهانت نبود.
مادر بهکیش بیشتر عمرش را در جلوی درب زندان ها و در گورستان ها درپی یافتن عزیزانش گذراند. دستگاه های امنیتی جمهوری اسلامی مادر بهکیش را بارها به دلیل تلاش های دادخواهانه اش، احضار کرده و اورا مورد بازجویی قرار دادند. مادر بهکیش و همسرش علی اضغر بهکیش هرگز روی آرامش ندیدند و آزار و اذیت های جمهوری اسلامی تا واپسین لحظه حیات شان ادامه داشت.
مادر بهکیش عضوی از مادران خاوران و از اعضای خانواده های جانباختگان دهه ی ١٣۶٠ بود که با مقاومت و پایداری شان، چه آنگاه که فرزندانشان در زندان های جمهوری اسلامی، تحت شکنجه و آزار بودند و چه آنگاه که جمهوری اسلامی آنان را به خاک و خون کشید و پنهان از چشم خانواده ها در گورهای دسته جمعی در خاوران، دفن کرد، همواره درختان دادخواهی را در تمام این سال ها آبیاری کردند. مادر بهکیش و دیگر مادران با مبارزه و مقاومت و پایداریشان، خاوران را به ستون دادخواهی مبارزانی تبدیل کردند که جمهوری اسلامی آنها را در دهه ی ١٣۶٠ قلع و قم کرد.
مادر بهکیش طی پیامی تصویری که در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۹۰ برای احمد شهید، گزارشگر وقت ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران فرستاد، به این سازمان به خاطر عدم پیگیری قتل فرزندانش توسط جمهوری اسلامی در دهه شصت، اعتراض می کند.
زهرا بهکیش
زهرا بهکیش فرزند ام البنين جلالی مهاجر و علی اصغر بهکيش، سال ١٣٢۵ در همدان به دنیا آمد. زهرا فوق لیسانس فیزیک و دبیر بود، اما در سال ١٣۵۴ به دلیل فعالیت سیاسی از آموزش و پرورش اخراج شد. او متاهل و شریک زندگی سیامک اسدیان بود. بهار ١٣۵۶ به دلیل فعالیت علیه حکومت سلطنتی، تحت پیگرد ساواک، سازمان اطلاعات و امنیت شاه قرار گرفت و از آن به بعد به زندگی مخفی شد. زهرا اوایل سال ۱٣۵۶ به سازمان چریک های فدایی خلق ایران پیوست و در جریان انشعاب سازمان چریک ها در سال پنجاه و نُه، با اقلیت سازمان همراه شد. زهرا بهکیش از کادرهای برجسته سازمان چریک های فدایی خلق ایران(اقلیت) بود. صبح روز سوم شهریور ١٣۶٢، پس از ترک منزل پدر و مادرش در کرج، در آپارتمان مسکونی اش در تهران دستگیر می شود. زهرا به هنگام دستگیری، اقدام به خوردن قرص سیانور می کند اما ماموران جمهوری اسلامی او را زنده نگه می دارند و به کمیته مشترک می برند. او را همان روزهای اول در زیر شکنجه به قتل می رسانند. به گفته ماموران حکومت، زهرا را در خاوران به خاک می سپارند اما خانواده او را از محل دفن او در بی خبری نگه می دارند.
محمود بهکیش
محمود بهکيش، فرزند ام البنين جلالی مهاجر و علی اصغر بهکيش، سال ١٣٣٠ در مشهد به دنیا آمد. وی متاهل و دارای یک فرزند دختر بود. محمود، مسئول کنترل کیفی کارخانه پلاسکو در تهران بود. وی، سال ١٣۵٠ به دليل مطالعه در مورد وضعيت روستاهای جنوب خراسان به مدت دو ماه بازداشت شد. محمود، آذر ١٣۵٢ به دليل سازماندهی اعتصابات دانشجوئی در مشهد دستگیر و به یک سال زندان محکوم شد. وی یک بار دیگر آبان ١٣۵۵ به دلیل فعالیت سیاسی علیه رژیم سلطنتی شاه، دستگیر و به حبس ابد محکوم شد. محمود ٢۶ دی ١٣٥٧ همراه با گروهی از زندانیان سیاسی از زندان آزاد شدند.
محمود را جمهوری اسلامی سوم شهریور ۱۳۶۲، زمانی که برای دیدار والدین اش به محل سکونت آنان در کرج رفته بود، به خاطر فعالیت های سیاسی اش در ارتباط با سازمان فداییان خلق (اکثریت) دستگیر و به ده سال زندان محکوم کرد. جمهوری اسلامی، محمود را ۶ شهریور ١٣۶٧ در جریان کشتار زندانیان سیاسی در زندان گوهرشت به دار آویخت و پیکر او را همراه صدها تن دیگر از زندانیان سیاسی در گورهای دسته جمعی در خاوران به خاک سپرد.
محمدرضا بهکیش
محمد رضا بهکيش، فرزند ام البنين جلالی مهاجر و علی اصغربهکيش به سال ١٣٣۴ در مشهد به دنیا آمد. وی، دانشجوی انستيتو تکنولوژی مشهد، متاهل و دارای یک فرزند بود. محمدرضا به دلیل فعالیت های سیاسی اش علیه رژیم سلطنتی شاه، آبان ١٣۵۵ تحت تعقیب سازمان اطلاعات و امنیت، ساواک قرار گرفت و از آن به بعد، به زندگی مخفی روی آورد. محمدرضا در آبان سال ۱٣۵۵ به سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران پیوست. محمدرضا از جمله اعضای سازمان چریک ها بود که بعد از انشعاب این سازمان در خرداد پنجاه و نُه، اقلیت را تشکیل دادند. او عضو کمیته مرکزی سازمان چریک های قدایی خلق( اقلیت) بود. محمدرضا را ٢۴ اسفند ١٣۶٠ ماموران امنیتی جمهوری اسلامی همراه رفیق سازمانی اش جعفر پنجه شاهی(خشایار)، به هنگام حمله به چاپخانه سازمان چریک های فدایی خلق ایران (اقلیت)، به قتل رساندند. محل دفن او و جعفر معلوم نیست.
محسن بهکیش
محسن بهکيش(کاظم)، فرزند ام البنين جلالی مهاجر و علی اصغر بهکيش، سال ١٣۴١ در مشهد به دنیا آمد. او دیپلمه و مجرد بود. محسن، در حالی که نوزده سال بیشتر نداشت، به دلیل فعالیت در ارتباط با سازمان چریک های فدایی خلق ایران(اقلیت) در تابستان ١٣۶٠ تحت تعقیب ماموران امنیتی جمهوری اسلامی قرار گرفت و مجبور شد از شهر محل زادگاه اش متواری شود. محسن، سوم شهریور ١٣۶٢ در منزل والدین اش در کرج که محل زندگی او نیز بود، دستگیر شد. ابتدا به زندان کمیته مشترک(توحید) برده شد و در آنجا به شدت شکنجه شد. او را سپس به بازداشتگاه سپاه پاسداران در مشهد بردند و در آنجا نیز تحت شکنجه و بازجویی قرار گرفت. محسن را جمهوری اسلامی در سال ١٣۶٣ به اعدام محکوم کرد و او را ٢۴ اردیبهشت ١٣۶۴ در زندان اوین تیرباران کرد. محل دفن او نامعلوم است.
محمدعلی بهکیش
محمدعلی بهکيش، فرزند ام البنين جلالی مهاجر و علی اصغر بهکيش، به سال ١٣۴٣ در مشهد به دنیا آمد. وی مجرد و دیپلمه بود. محمدعلی، زمانی که هفده سال بیشتر نداشت، به دلیل فعالیت در ارتباط با سازمان چریک های فدایی خلق ایران(اقلیت) تحت تعقیب عوامل امنیتی رژیم جمهوری اسلامی قرار گرفت و بناچار از شهر زادگاه خود متواری شد. محمدعلی را جمهوری اسلامی دوم شهریور ١٣۶٢ در تهران دستگیر می کند و او را به شدت در کمیته مشترک(توحید) شکنجه می کند. او را به زور شکنجه و با پاهای باندپیچی شده، سوم شهریور ١٣۶٢ به منزل والدین اش می برند. جمهوری اسلامی، محمدعلی را در سال ١٣۶۴ به هشت سال زندان محکوم می کند. جمهوری اسلامی محمدعلی را روز پنجم و یا ششم شهریور ١٣۶٧ در جریان کشتار زندانیان سیاسی، در زندان گوهردشت به دار می آویزد و او را در گورهای دسته جمعی در خاوران به خاک می سپارد.
سیامک اسدیان
سیامک اسدیان، همسر زهرا بهکیش و داماد مادر بهکیش( ام البنين جلالی مهاجر) و علی اصغر بهکيش در سال ۱۳۳۴ در خرم آباد، بخش پیرانوند(چغلوندی سابق)، روستای گرزگل به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در روستا و تحصیلات دبیرستان را در خرم آباد طی کرد. در سن ۱۷ سالگی با هوشنگ اعظمی لرستانی، احمد خرم آبادی و محمود خرم آبادی، پیشتازان مبارزه مسلحانه در منطقه لرستان آشنا شد و به مارکسیسم گروید. در سال ۱۳۵۳ برای آغاز مبارزه مسلحانه به همراه افراد دیگر گروه عازم کوه‌های لرستان شد. سیامک اسدیان بعد از مدتی به تهران می رود و به سازمان چریک ها ملحق می شود و در بخش نظامی این سازمان مسئولیت بر عهده می‌گیرد. او مدت‌ها تحت مسئولیت حمید اشرف فعالیت می کرد. سیامک اسدیان در این دوران در عملیات‌های نظامی متعددی شرکت کرد و فرماندهی برخی از آن ها را بر عهده گرفت.
سیامک از جمله اعضای سازمان چریک ها بود که بعد از انشعاب این سازمان در خرداد پنجاه و نُه، اقلیت را تشکیل دادند. سیامک عضو کمیته مرکزی سازمان چریک های فدایی خلق(اقلیت) بود. او شهریور ١٣۶٠ به همراه دو تن از همرزمانش در سازمان اقلیت در نزدیکی آمل در درگیری با عوامل امنیتی جمهوری اسلامی کشته شد.
