مادر اختر نیکوکار
مادر اختر نیکوکار، متولد ١٣٠٧ از مادران خاوران، روز شنبه ١۴ دی ماه ١٣٩٢ در زادگاهش در شهر کلاچای درگذشت. مادر اختر معلم مدرسه بود و بعدها این شغل را رها کرد و به خانه داری پرداخت. فرزند او رحیم حسن پور، در تابستان ١٣۶٧ و دامادش، علی مهدی زاده، زندانی دوره شاه در پائیز سال ١٣۶٢ در اوین اعدام شدند و در خاوران دفن هستند. پسر دیگر مادر نیکوکار، حمید حسین پور در سال ١٣۶٢ در کردستان جان باخت و محل دفن او نیز نامعلوم است.
مادر اختر، شجاع بود و شکیبا. این دو خصوصیت به علاوه مهربانی و از خودگذشتگی بارزش سبب شده بود که محبوبیت ویژه ای در بین دوستان و آشنایان داشته باشد. در مراسم خاکسپاریش جمعیت انبوهی شرکت داشت. همانطور که وصیت کرده بود، عکس رحیم و حمید حسین پور و علی مهدی زاده بر روی تابوتش حمل میشد. مادر اختر، یاور و پناه خانواده هایی بود که عزیزی را در دههی خونین از دست داده بودند. او به رغم فشارها و کنترل شدید دستگاه امنیتی هرگز بیدادی را که بر عزیزانش رفته بود، به سکوت واگذار نکرد. برای آن ها مراسم یادبود برگزار میکرد و تهدیدها را به ریشخند می گرفت. مهمترین مشغله زندگیش شده بود که عزیزانش و فرزندان عزیز دیگران، که جانشان را در راه آرمانشان گذاشتند، فراموش نشوند و بارها و بارها گفته بود که تنها آرزویش محاکمه جنایتکاران است. در نامه ای که از خود برای دخترانش به جا گذاشته است، ار آن ها خواسته است یاد عزیزانشان را زنده نگه دارند.
رحیم حسن پور
رحیم حسن پور در سال١٣٣٠ در رودسر متولد شد. نام مادر اختر و نام پدرش کریم بود. او متاهل و معلم و دانشجوی رشته تاریخ دانشگاه تهران بود. رحیم ١٩ مهر ١٣۶۵ در تهران دستگیر و در مرداد-شهریور در زندان اوین به خاطر وابستگی به سازمان راه کارگر اعدام شد. رحیم را جمهوری اسلامی همراه صدها تن دیگر از زندانیان سیاسی چپگرا در گوهرهای دسته جمعی در خاوران دفن کرد. او به هنگام مرگ ٣٧ سال داشت.
علی مهدیزاده ولوجردی
علی مهدیزاده ولوجردی در سال ١٣٢۴ در تهران متولد شد. نام پدرش حسن بود. او متاهل و کارمند باک مرکزی بود. علی ١٠ فروردین ١٣۶٢ در تهران دستگیر و در ٧ آبان ١٣۶٢ به خاطر وابستگی به سازمان راه کارگر در زندان اوین اعدام و در خاوران دفن شد. او به هنگام مرگ، ٣٨ سال داشت.
