مادر فاطمه ملک
مادر فاطمه ملک، مادر جانباخته مجتبی محسنی، از مادران فعال بود. سال ١٣۵٠رفت و آمد او در برابر زندان ها آغاز شد و در سال ١٣۶٧ با اعدام کوچکترین فرزندش، مجتبی پایان یافت. در این سال های طولانی، او با مادران دیگر زندانیان سیاسی آشنا شد و درد مشترک، آنها را به هم نزدیک کرد و پیوندی عمیق میانشان ایجاد شد. در یک روزی پاییزی در سال ١٣۶٧، مردی از آن سوی سیم تلفن، خبر اعدام مجتبی را به او اعلام کرد. مادر محسنی به خیل مادرانی پیوست که به مادران خاوران و بازماندگان کشتارهای دهه ١٣۶٠ مشهور هستند و برای دادخواهی فرزندان و عزیزان خود گام در راه سخت و طولانی گذاشتند.
مادر محسنی در سال ١٣۶٩ ایران و خاکی که فرزندش در آن خفته بودند را ترک کرد و به آلمان رفت. در نخستین سال های اقامت در خارج، همسر خود را از دست داد. تا آن زمان که سر پا بود، ارتباط خود با مادران خاوران و دیگر خانوادههای جانباختگان را حفظ کرد. در خارج از کشور مسئولیت کمکهای مالی به خانوادههای اعدام های سیاسی را بر عهده گرفت و تا وقتی که بیماری او را از پای نیانداخت، دلسوزانه یار خانواده هایی که عزیزان خود را از دست داده بودند، باقی ماند. خواست او برای دادخواهی و دانستن چگونگی مرگ فرزند، به عمر او وصال نداد. مادر محسنی با زخمی بر قلب که هرگز التیام نیافت و با آرزوی دادخواهی ای که بیست و یک سال با رویای آن زندگی کرد، سحرگاه روز جمعه ١۵ آبان ١٣٨٨برابر با (۶ نوامبر ٢٠٠٩ در شهر کلن آلمان چشم از جهان فرو بست.
مجتنبی محسنی
در تاریخ ٢٨/۶/١٣٣۶در شهر اراک متولد شد. وی دانشجوی رشته کشاورزی دانشگاه کرج و متاهل بود. در سال ١٣۶٣به اتهام همکاری با سازمان فدایی- شانزده آذر در اصفهان دستگیر و در آذر ١٣۶٧در حالی که زیر حکم اعدام بود، در زندان دستگرد تیرباران شد. مجتبی به هنگام اعدام، سی و یک سال داشت.
 | |
١۴ ژوئن ٢٠١۴برابر با ٢۴خرداد ١٣٩۵