هیئت اجرایی بنیاد ایران تریبونال، طی نامه سرگشاده ای به گای رایدر، مدیرکل سازمان جهانی کار، به حضور علی ربیعی، وزیر کار و امور اجتماعی جمهوری اسلامی و هیئت همراه او در صدوپنجمین  کنفرانس جهانی کار، اعتراض کرد. در بخشی از این نامه خطاب به گای رایدر آمده است: با تاسف بسیار مطلع شدیم که شما از علی ربیعی، وزیر کار و امور اجتماعی جمهوری اسلامی استقبال گرمی کرده و با او مرامنامه مشترک امضاء کرده اید. 

بعید به نظر می رسد که شما ندانید علی ربیعی، وزیر کار جمهوری اسلامی، طی سال های ١٣۵٨ تا ١٣۶٧یکی از گماشتگان وزارت اطلاعات و امنیت جمهوری اسلامی و نیز فرماندهی سپاه پاسداران و رییس اداره اطلاعات در آذربایجان غربی بوده است. با چنین پیشینه ای، او سپس به عنوان یک مامور امنیتی، همراه با چند تن از دوستانش، خانه کارگر را تاسیس می کند و از آن به عنوان ابزاری برای سرکوب حقوق کارگران و جلوگیری از ایجاد تشکل های مستقل کارگری استفاده می کند. علی ربیعی، مسئول شکنجه و قتل شمار زیادی از مخالفان و خفه کردن تعدادی از زندانیان سیاسی کرد به هنگام انتقال آن ها با تابوت از آذربایجان غربی به گیلان بود. 

بعید به نظر می رسد که شما ندانید رفتار جمهوری اسلامی با فعالان کارگری در ایران کاملا مغایر با معیارهای تعیین شده سازمان جهانی کار است. با این همه جهت اطلاع بیشتر، شما را به گزارش آقای احمد شهید، گزارشگر ویژه ی حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران ارجاع می دهیم. او در گزارش سه ماهه اش به سرکوب گسترده جنبش کارگری به وضوح اشاره کرده است. آقای شهید، در گرازش اخیرش به مجمع عمومی سازمان ملل، در پاراگراف ٣١ تا ٣۴ به جزئیات کامل سرکوب جنبش کارگری در ایران اشاره کرده است. بسیاری از فعالان کارگری و اعضای اتحادیه های کارگری به خاطر دفاع از حقوق کارگران، در بدترین شرایط در زندان های ایران بسر می برند. 

علی ربیعی، یکی از مجریان اصلی قوانین سرکوبگرانه و ضد کارگری جمهوری اسلامی است. به همین خاطر لازم بود، مدیرکل به جای استقبال از او، می بایست از حضور او در کنفرانس جهانی کار جلوگیری می کرد.   هیئت اجرایی ایران تریبونال، طی نامه سرگشاده ای به گای رایدر، مدیرکل سازمان جهانی کار، به حضور علی ربیعی، وزیر کار و امور اجتماعی جمهوری اسلامی و هیئت همراه او در صدوپنجمین  کنفرانس جهانی کار، اعتراض کرد. در بخشی از این نامه خطاب به گای رایدر آمده است: با تاسف بسیار مطلع شدیم که شما از علی ربیعی، وزیر کار و امور اجتماعی جمهوری اسلامی استقبال گرمی کرده و با او مرامنامه مشترک امضاء کرده اید. 

بعید به نظر می رسد که شما ندانید علی ربیعی، وزیر کار جمهوری اسلامی، طی سال های ١٣۵٨ تا ١٣۶٧یکی از گماشتگان وزارت اطلاعات و امنیت جمهوری اسلامی و نیز فرماندهی سپاه پاسداران و رییس اداره اطلاعات در آذربایجان غربی بوده است. با چنین پیشینه ای، او سپس به عنوان یک مامور امنیتی، همراه با چند تن از دوستانش، خانه کارگر را تاسیس می کند و از آن به عنوان ابزاری برای سرکوب حقوق کارگران و جلوگیری از ایجاد تشکل های مستقل کارگری استفاده می کند. علی ربیعی، مسئول شکنجه و قتل شمار زیادی از مخالفان و خفه کردن تعدادی از زندانیان سیاسی کرد به هنگام انتقال آن ها با تابوت از آذربایجان غربی به گیلان بود. 

بعید به نظر می رسد که شما ندانید رفتار جمهوری اسلامی با فعالان کارگری در ایران کاملا مغایر با معیارهای تعیین شده سازمان جهانی کار است. با این همه جهت اطلاع بیشتر، شما را به گزارش آقای احمد شهید، گزارشگر ویژه ی حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران ارجاع می دهیم. او در گزارش سه ماهه اش به سرکوب گسترده جنبش کارگری به وضوح اشاره کرده است. آقای شهید، در گرازش اخیرش به مجمع عمومی سازمان ملل، در پاراگراف ٣١ تا ٣۴ به جزئیات کامل سرکوب جنبش کارگری در ایران اشاره کرده است. بسیاری از فعالان کارگری و اعضای اتحادیه های کارگری به خاطر دفاع از حقوق کارگران، در بدترین شرایط در زندان های ایران بسر می برند. 

علی ربیعی، یکی از مجریان اصلی قوانین سرکوبگرانه و ضد کارگری جمهوری اسلامی است. به همین خاطر لازم بود، مدیرکل به جای استقبال از او، می بایست از حضور او در کنفرانس جهانی کار جلوگیری می کرد.

تاریخ انتشار نامه:

١٠ ژوئن ٢٠١۶برابر با ٢١ خرداد ١٣٩۵،