امروز پنجشنبه دوم سپتامبر ۲۰۲١ برابر با ١١ شهریور ١۴۰۰ دهمین جلسه دادگاه حمید نوری با نیم ساعت تاخیر در دادگاه استکهلم آغاز شد. دادستان در آغاز دادگاه، نصرالله مرندی را به جایگاه شهود فراخواند و ضمن معرفی او، گفت که او در سال ١۳۶١ در رابطه با مجاهدین خلق دستگیر شده است. سپس از مرندی خواست که در باره دستگیری‌اش توضیح دهد. مرندی گفت که در مهرماه سال ١۳۶١ دستگیر شده و به هنگام دستگیری، هدف اصابت گلوله ماموران امنیتی قرار گرفته است. پس از بازداشت، به مدت ١۴ ماه در زندان اوین تحت شکنجه بوده است. بعد از آن در یک دادگاه پنچ تا ده دقیقه‌ای، بدون داشتن وکیل، محاکمه شده است. او گفت که یک آخوند و یک پاسدار، دادگاه را اداره می‌کردند. مرندی در ادامه گفت، بعد از آنکه حکم ١۵ سال‌اش را به او ابلاغ کردند، او را به زندان قزل‌حصار و سپس پائیز ١۳۶۵، او را از زندان قزل‌حصار به زندان گوهردشت منتقل کردند.
دادستان، در ادامه، با نشان دادن عکس‌هائی از زندان گوهردشت، از او خواست در باره این زندان و بند‌های آن و هم‌چنین حسینیه و مسئولان زندان توضیحاتی به دادگاه بدهد. او نیز این کار را کرد و از مرتضی اشراقی به‌عنوان رئیس وقت زندان اوین، ناصریان به‌عنوان دادیار و جانشین اشراقی بعد از آنکه او به زندان اوین منتقل شد، داود لشکری به‌عنوان فردی بیرحم و حمید عباسی به‌عنوان کمک دادیار و یا دادیار دوم زندان گوهردشت نام برد.
نصرالله مرندی در جلسه دادگاه امروز به این نکته هم اشاره کرد که در زندان گوهردشت کرج اتاق گازی وجود داشت که زندانیان برای مجازات به این اتاق منتقل می‌شدند و حمید نوری از جمله کسانی بوده که در انتقال زندانیان به این اتاق نقش پررنگی داشته است.
او در پاسخ به سئوال دادستان در باره اعدام‌های گوهردشت، گفت که ۸ مرداد ۱۳۶۷ اعدام‌ها در گوهردشت آغاز شد. در آن‌زمان ناصریان و حمید عباسی(حمید نوری) و داود لشکری بودند که زندانیان را آماده می‌کردند تا به نزد هیات مرگ ببرند. البته پاسدارهای دیگری هم به آنها کمک می‌کردند.
نصرالله مرندی، که به عنوان یکی از شاکیان پرونده حمید نوری در دادگاه شهادت می‌داد، بیان کرد که سه بار به راهروی مرگ که فاصله نزدیکی با حسینیه و محل اجرای حکم اعدام زندانیان داشته، منتقل شده و از زندانیانی نام برد که به فاصله هشتم تا ۲۲ مرداد به اتاق مرگ منتقل و اعدام شدند.
او در ادامه گفت که پانزده مرداد، او و تعدادی دیگری از هم‌بندی‌های‌اش را به راهرو مرگ بردند. ناصریان و برخی مواقع لشکری و حمید عباسی، زندانیان را یک به یک به نزد هیات مرگ می‌بردند. بعد از چند دقیقه زندانی را از اتاق بیرون می‌آوردند و سمت چپ راهرو مرگ می‌نشاندند. انتهای این راهرو به حسینیه می‌رسید. او توضیح می‌دهد که حمید عباسی را در آن روز چندین بار در این راهرو دیده است. ناصریان او را صدا می‌کند و به اتاق نزد هیات مرگ می‌برد و پوشه‌ای را که او فکر می‌کند، پرونده او بوده، جلوی هیات مرگ می‌گذارد. به او می‌گویند چشمبندش را بردارد. او اعضای هیات مرگ را که عبارت بودند از حسینعلی نیری، ابراهیم رئیسی، مصطفی پورمحمدی، اشراقی و شوشتری، در مقابل خود می‌بیند. بعد از چند پرسش و پاسخ، ناصریان او را از اتاق بیرون می‌برد و در سمت چپ راهرو می‌نشاند. او در ادامه می‌گوید که آن روز تعداد زیادی را اعدام کردند. پنج نفر از آنها، کسانی بودند که اوآنها را از نزدیک می‌شناخته است.
مرندی در ادامه تعریف می‌کند که او را دوبار دیگر در روزهای ۲۲ و ۲۵ مرداد، به راهرو مرگ بردند. او را در این دوبار به نزد هیات مرگ نبردند و آخر شب او را به بند برگرداندند. او به دادستان می‌گوید، آن روز تعداد زیادی را اعدام کردند، به‌طوری که وقتی او به بند برگشته، بند تقریبا از زندانی خالی شده بود.
دادستان، در ادامه از نصرالله مرندی سئوال کرد که او از کجا می‌داند این زندانیان اعدام شده‌اند، تا چه حد آنها را می‌شناخته است؟ “از کجا می‌دانستی که حمید عباسی بود، زندانیان را برای اعدام به حسینیه می‌برد، در حالی که چشمبند به چشم داشته است؟” مرندی در پاسخ گفت که از روی صدای حمید عباسی، فهیمد که او است که زندانیان را به حسینیه می‌برد. او در ادامه گفت، ناصریان و لشکری نیز در آن روز زندانیان را به حسینه بردند. در را ابطه با اعدام‌ها نیز گفت که کسی آنها را دیگر ندید و بعد از اینکه آزاد شد، بعد از دیدار با خانواده‌های آنان، مطمئن شد که آنها اعدام شده‌اند.
دادستان پرسید: “چگونه می‌توانستی مطمئن باشی که حمید عباسی این کار را کرده است، در حالی که صورت او را از زیر چشمبند نمی‌توانستی به‌بینی؟” مرندی در جواب گفت که” نیازی نبود، من صورت آنها را به‌بینیم که بفهم‌ام چه کسی زندانیان را به حسینه می‌برد. صدای حمید عباسی را من در تمام دوسالی که در گوهردشت بودم، تا زمان اعدام‌ها، می‌شنیدم و به همین خاطر نیز صدای او را می‌توانستم تشخیص دهم.
نصرالله مرندی تاکید داشت که حمید نوری (عباسی)، ناصریان و داود لشگری از ۸ تا ۲۵ مرداد در راهرو مرگ تردد داشتند و حمید نوری یکی از کسانی بود که در معرفی زندانیان به هیئت مرگ و انتقال آنها به آن اتاق نقش چشمگیری داشته است.
دادستان از مرندی خواست که در رابطه با ۲۲ مرداد، که می‌گوید دوباره او را به راهرو مرگ برده‌اند، توضیح دهد. مرندی گفت که از ١۵ تا ۲۲ مرداد در سلول انفرادی بوده است. روز بیست‌و دوم او را از سلول انفرادی به راهرو مرگ بردند. او را این بار به نزد هیات مرگ نبردند و آخر شب او را دوباره به سلول بر گرداندند.
مرندی در پاسخ به سئوال دادستان در باره اتاق گاز، گفت که او یک بار به این اتاق برده شده است؛ “این اتاق هیچ‌گونه پنجره و یا روزنه‌ای به بیرون نداشت. هوا در آن جاری نبود. بعد از مدتی همه ما به‌دلیل کمبود اکسیژن به زمین افتادیم.”
به دلیل اینکه دادگاه با تاخیر شروع شد، وکلای مدافع حمید نوری، فرصت کافی برای طرح پرسش‌های‌شان از نصرالله مرندی را نداشتند. از دادگاه درخواست کردند تا روز دیگری برای آنها در نظر بگیرد. رئیس دادگاه بیست سپتامبر را تعیین کرد و از مرندی خواست در این روز ساعت ٩ صبح دوباره به دادگاه بیاید.
جلسه‌ی یازدهم دادگاه حمید نوری، فردا جمعه سوم سپتامبر ۲۰۲۱ برگزار خواهد شد.
دیده‌بان ایران،
نهاد اجرایی بنیاد ایران تریبونال
۲ سپتامبر ۲۰۲١